26.06.2012
We left about 3:40 a.m. During whole trip, Antosia hasn’t cried once. On-site, hospital check-in, then taking blood samples to three probes. Lots of stress for Tosia, and many tears as well. Around 11 a.m. a doctor that take care of us visited to ask about the defects and briefly explain tomorrow’s treatment. At 1 p.m. council was held, where doctors examined Antosia and where the decision about the surgery was confirmed… Then a paediatrician visit. From 2:00 p.m. we are in the Room and wait for what tomorrow will bring…
27.06.2012
A night barely slept. As it is for the life and soul of the party, she cried along with other children in the room – so that it was briskly. About 7:30 a.m. local anesthetic was given to the feet. At 8:00 a.m. doctor’s round, and at 9:00 a.m. the treatment we had been waiting for. We were with Antosia for almost all the time. We had to leave the Room only for the incision itself – around 10 minutes. We got back when the plaster was put on. She cried only for a moment – she was happy during the plastering. Surgery wasn’t fully successful. Unfortunately, left Achilles tendon is only residual, so its incision didn’t bring intended effects. Unluckily, after about 2 hours of lying in the room, Antosia kicked out the plaster of right leg. She had to get another plaster. The doctors warned us that if one of the plasters fall of, we have 24 hours to show up in Otwock… ;/ We will be very careful. The 16 of July – control visit and removal of plasters. The countdown begins…
A mnie się wydaję, że tych próbówek 5 mi podawała… :/
Bardzo dzielna Antosia!! No i rodzice, myślę, że i tak w całym procesie zdrowienia – operacji, gipsów i całych tych nieprzyjemności najważniejszym lekarstwem jest Wasza miłość.
no to odliczajmy…jeszcze tylko 14 dni w gispie…szybko minie
13:)
Powodzenia dla was i dla waszej cudownej córeczki 3majcie sie 😉 pozdrawiam
Trzymam kciuki za Waszą jak widziałam na zdjęciach miłość aby przeciwności losu jej nie zmniejszyły. Oby mała Tosia wyrosła na przepiękną kobietę, która na parkietach będzie łamać męskie serca:) Wiem,że słowa pisane niewiele mogą pomóc ale czasami w trudnych chwilach obca osoba patrząca z boku może właśnie słowami dodać otuchy. To dopiero początki Waszej walki o zdrowie małej, ale wierzę że i tę walkę uda się Wam wygrać. Mimo niedogodności jakimi los Was obdarzył jesteście szczęśliwi i to właśnie najbardziej Wam pomaga bo uśmiech na twarzy ukochanego dziecka jest najlepszym dowodem na to,że warto walczyć z całych sił-to nagroda dla Was rodziców.
Odwiedzam Państwa strony i modlę się by córce i Państwu bóg dał siły do walki .Mimo wszystko wierzę że córka będzie samodzielnie chodziła